Treinleven

Gepubliceerd op 13 mei 2020 om 19:54

Terwijl ik naar buiten kijk, glijdt het heerlijke Hollandse landschap in sneltreinvaart aan me voorbij. Ik hou ervan. Verzonken in gedachten en afgesloten van de wereld om mij heen. In mijn oor zingt Anthony Kiedis;

How long, how long will I slide?
Separate my side, I don’t
I don’t believe it’s bad
Slit my throat it’s all I ever…

‘Mama, mamaa, mamááá!!!’ Ik moet plassen!!!’

Momlife

Onder de noemer ‘leuk om te doen met kinderen,’ stond reizen per trein de afgelopen jaren niet bepaald in de top 3. Ook niet in de top 10 trouwens. Jammer wel, want ik hou van treinen. Maar de ervaring leert; ondanks het feit dat kinderen een enorme verrijking van je leven zijn, is niet álles leuker mèt…

Treinen niet, uiteten gaan niet, boodschappen doen niet, musea bezoeken niet. Om maar eens wat te noemen. Al moet ik eerlijk bekennen dat die laatste erbij staat om een beetje semi intellectueel over te komen. Want gezegend met de spanningsboog van een goudvis is een museum ook niet aan mij besteed. Een dierentuin overigens ook niet. Typisch wel, want het bezoeken van een dierentuin staat dan wel weer in de top 3 van ‘leuk om te doen met kinderen.’

Zwaar geïrriteerd sis ik tegen de Mr: ‘Ik zei toch dat je ze thuis moest laten plassen!’

Plassen in de trein

Want ja plassen in de trein sucks en je kind laten plassen in de trein sucks in het kwadraat. Met m’n eentje heb ik al de grootst mogelijke moeite om me staande te houden tijdens een toiletbezoek in de trein. Met 1 hand al kokhalzend m’n neus bedekken met mijn sjaal, tegen de penetrante urinelucht. Lukt maar matig. En tegelijkertijd met m’n andere hand proberen zo min mogelijk aan te raken, hele zooi naar beneden trekken, afvegen, alles weer omhoog hijsen. Gedoe.

Een kind laten plassen in de trein is gewoon kut met peren en één van de zoveel dingen, waarvan  ik me afvraag: Hoe doen andere moeders dat? Er is namelijk een reëele kans dat ik gewoon een kneus ben. Wat betreft plassen in de trein dan. Want met 1 hand m’n sjaal voor mijn neus houden en met m’n andere hand een kind boven de wc houden en zorgen dat het nergens, maar dan ook nergens aanzit… I just can’t do it.

Small talk

Weet je wat ik het leukste vind in de trein? Stiekem luisteren naar gesprekken van andere mensen. Zo zaten we vandaag naast een moeder en dochter uit Friesland. Ze spraken Nederlands, maar met een Friese vader, valt het accent me altijd meteen op. Een meisje van een jaar of 15 (of 16, 17, 18,) vroeg aan een oudere dame naast haar: ‘Mag ik vragen hoe lang jullie al bij elkaar zijn?’ ‘Nou’, antwoordt de mevrouw ‘al 53 jaar.’ Say what?! 53 jaar!! Ik wil applaudisseren, een staande ovatie, maar ik hou me in. De mevrouw vervolgt haar verhaal: ‘Ach, eerst ben je verliefd en dat gaat later over in houden van, maar het is heus niet alleen maar leuk hoor.’ Pffieew, dat leek me ook al onwaarschijnlijk, maar toch. Ze babbelen wat verder en ik heb stille hoop dat de mevrouw in kwestie met tips en tricks komt. Ik kan ze goed gebruiken, 12,5 jaar huwelijk is op z’n zachtst gezegd een uitdaging. Maar ik kan me niet langer concentreren op het gesprek. De mevrouw tegenover ons begint namelijk een praatje. Met mijn man. Het komt maar zelden voor dat mensen spontaan een praatje met mij beginnen; resting bitch face, the struggle is real.

Tip van de dag

Deze mevrouw vertelt dat ze gescheiden is en drie kinderen heeft. Drie volwassen kinderen, zes kleinkinderen en acht ‘aangewaaide’ kleinkinderen. Mijn man, die totaal geen moeite heeft met praten met vreemden, vertelt enthousiast over onze Fantastic Four. Naam, toenaam en leeftijd erbij.

‘Zó’, zegt ze, ‘eentje van 13. Heftig hoor. Ik vond de puberteit zo heftig, niks aan.’ Wij knikken beamend. Want ja, het is best heavy shit hoor. Fuck mindful opvoeden en de omgaan-met-je-puber-tips van Loes, ik heb er werkelijk geen klote aan. Als ik je een tip mag geven, zegt ze:

Hou de humor erin. Echt hoor. Als ik terugkijk, dan heb ik er veel te dicht bovenop gezeten en ben ik veel te veel op m’n strepen gaan staan. Hou het luchtig, doe het met humor. Dat is beter voor je kind en vooral veel leuker voor jezelf.

Amen to that!

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.